Na kryzys można patrzeć jak na doświadczenie, przed którym należy uciekać, albo jak na szansę. Kryzys tożsamości jest darem, jeśli jesteśmy w stanie z niego skorzystać i zobaczyć go we właściwym świetle. Stara się nas zmienić, rozwinąć, poszerzyć naszą świadomość. Podczas kryzysu tożsamości człowiek staje przed fundamentalnymi pytaniami dotyczącymi ludzkiego życia. Biorą się one stąd, że dochodzimy do pewnego miejsca w życiu i nie wiemy, co dalej. Albo: nie osiągnąłem żadnego znaczącego sukcesu w pracy i w życiu, z nikim się nie związałam, nie mam żadnej pasji. I co?

KRYZYS TOŻSAMOŚCI MOŻE DOTYCZYĆ  OSÓB KTÓRE DOŚWIADCZAJĄ:

• osłabienia energii życiowej,
• braku witalności,
• poczucia bezsensu,
• wszelkiego rodzaju lęków związanych ze stratą
• koszmarnych snów,
• uaktywnienia się symptomów fizycznych.
• braku poczucia satysfakcji lub jej niskiego poziomu odczuwania nawet mimo „twardych dowodów” sukcesu (kariera, rodzina, dziecko, dom)
• zmęczenia, samotności, rozczarowania, wypalenia
• próby rekompensaty lub odreagowania za pomocą różnych gadżetów adekwatnych do płci, statusu, środowiska, indywidualnych upodobań
• stawiania sobie ważnych pytań: czy to, co robię jest tym, czego naprawdę pragnę? czy to jest to miejsce, w którym chcę żyć? czy to jest ten człowiek, przy którym chcę być? czy to jest ta praca?
• pytań: skłaniających do twórczej refleksji na temat miejsca, w którym jesteśmy. Kim jestem, a kim chcę być? Kto we mnie chce zmiany?